Mamo, chcę kupę! Jak skutecznie nauczyć malucha robić siku i kupę tam, gdzie trzeba

Bardzo ciekawa pozycja. Troche niezgodna z obecnym podejsciem trzymania dzieci w pieluchach do zerówki. U nas odpieluchowanie przebiegalo w innych ramach czasowych niz zalecane przez autorke, ale podala tak naprawdę rdzen tego, co zagwarantuje sukces. Dzięki stosowaniu sie do jej metody z sukcesem przeprowadzamy odpieluchowanie u niespelna 2latki. A zaznaczę, ze od urodzenia byla na pieluchach wielorazowych i wcale nie bylo dzieki temu łatwiej. Tak jak autorka napisala - nie czekaj na sygnal, bo on nie nadejdzie, bo dziecko traktuje pieluche jako niemal część ciała, jako jedyny prawidlowy sposob wyprozniania. To wywrocilo moj pogląd na te sprawy. No tak, przeciez to oczywiste a dalam sie zahukac internetowym mamomekspertkom, ktore terroryzują inne, ze dziecko musi samo pewnego pieknego dnia zdjac pieluche i powiedziec: Mamo, od dzisiaj siadam na nocnik. Smiechu warte, niby dlaczego mialoby chcieć to zrobic? Chyba musialoby byc tak duze, ze zaczeloby sie wstydzic, ze inne dzieci nie maja juz pieluch. Bardzo polecam te ksiazke, chociazby do przemyśleń. Dostosujcie rady do swoich pociech i zwyczajow :) jak zawsze

Bardzo ciekawa pozycja. Troche niezgodna z obecnym podejsciem trzymania dzieci w pieluchach do zerówki. U nas odpieluchowanie przebiegalo w innych ramach czasowych niz zalecane przez autorke, ale podala tak naprawdę rdzen tego, co zagwarantuje sukces. Dzięki stosowaniu sie do jej metody z sukcesem przeprowadzamy odpieluchowanie u niespelna 2latki. A zaznaczę, ze od...

Mam mieszane uczucia co do tej pozycji. Po opisie spodziewałam się innego podejścia autorki, większego szacunku do dzieci. Autorka jest dość agresywna w swoich radach, chociaż ubiera to w słowa takie jak "rodzicielstwo bliskości", którym nie są metody, które propaguje.

Zaleca trzymania się sztywno tam czasowych kiedy rozpocząć naukę korzystania z nocnika oraz ile powinna trwać. Jestem innego zdania. Według mnie każde dziecko jest inne i rodzic powinien słuchać głównie swojej intuicji oraz podążać za dzieckiem.

Czytając pierwsze rozdziały miałam ochotę dać 1/10, jednak autorka powiedziała coś takiego, że trzeba być stanowczym w działaniu i jak już zaczniemy proces, to należy kontynuować, nie wysyłać dziecku dwuznacznych/sprzecznych sygnałów. Z tym się zgadzam i myślę, że to zdanie pomogło w procesie odpieluchowania.

Powiedziała jedno zdanie, które bardzo rezonuje ze mną w stosunku do rodzicielstwa i życia ogólnie: "Nuda rodzi kreatywność; jest pożyteczna dla duszy." Autorka wypowiedziała się na temat rodziców, którzy organizują swoim małym dzieciom bardzo dużo zajęć, dzieci są później przemęczone. Autorka zaleca tydzień zostać z dzieckiem w domu i poświęcić ten czas na naukę. Bardzo pomocna rada, myślę że w takiej atmosferze cały proces wywołuje mniejszy stres u całej rodziny.

Książka mogłaby być o połowę krótsza, ponieważ autorka często powtarza to co już zostało napisane. Pojawia się również wiele prywatnych anegdot oraz tematów pobocznych, które nie mają za wiele wspólnego z procesem odpieluchowania. Kobieta w wielu miejscach zrobiła z tej książki pozycję life style, a nie poradnik jak nauczyć dziecko korzystać z toalety.

Podsumowując książka trochę mi pomogła, natomiast spodziewałam się czegoś lepszego. Czytając nie należy brać wszystkiego dosłownie, przefiltrować.

Mam mieszane uczucia co do tej pozycji. Po opisie spodziewałam się innego podejścia autorki, większego szacunku do dzieci. Autorka jest dość agresywna w swoich radach, chociaż ubiera to w słowa takie jak "rodzicielstwo bliskości", którym nie są metody, które propaguje.

Zaleca trzymania się sztywno tam czasowych kiedy rozpocząć naukę korzystania z nocnika oraz ile powinna...

Dzięki tej książce córka zaczęła sikać do sedesu po 2 tygodniach a kupkę robić po 3. Nie trzymałam się ściśle tej książki (np budzenie dziecka w nocy na siku) ale mimo to polecam rodzicom których czeka odpieluchowanie.

Dzięki tej książce córka zaczęła sikać do sedesu po 2 tygodniach a kupkę robić po 3. Nie trzymałam się ściśle tej książki (np budzenie dziecka w nocy na siku) ale mimo to polecam rodzicom których czeka odpieluchowanie.

Poradnik jak zrobić to szybko i sprawnie :) i nie czekać na sygnał, bo sam nie nadejdzie 😅

Poradnik jak zrobić to szybko i sprawnie :) i nie czekać na sygnał, bo sam nie nadejdzie 😅

Wartościowa książka, tylko wiadomo, że sposób postepowania trzeba dopasować do swojego dziecka, jego możliwości i potrzeb. nie wszystkie metody autorki mi się podobały i nie wszystkie stosowaliśmy. Ale jako podstawa do odpieluchowania -ok.

Wartościowa książka, tylko wiadomo, że sposób postepowania trzeba dopasować do swojego dziecka, jego możliwości i potrzeb. nie wszystkie metody autorki mi się podobały i nie wszystkie stosowaliśmy. Ale jako podstawa do odpieluchowania -ok.

Dostaliśmy z żoną z polecenia. Stek bzdur, autorka na jednej stronie pisze, że nie wykonujemy żadnych prób odpieluchowania, tylko zaczynamy i wyrzucamy wszystkie pieluchy z domu. Na następnej stronie dosłownie napisała, że w wieku 18. miesięcy podjęła pierwszą próbę na swoim dziecku i ponowiła dopiero w wieku 22. miesięcy.

Dostaliśmy z żoną z polecenia. Stek bzdur, autorka na jednej stronie pisze, że nie wykonujemy żadnych prób odpieluchowania, tylko zaczynamy i wyrzucamy wszystkie pieluchy z domu. Na następnej stronie dosłownie napisała, że w wieku 18. miesięcy podjęła pierwszą próbę na swoim dziecku i ponowiła dopiero w wieku 22. miesięcy.

Książka obowiazkowa dla rodziców. Konkretny plan jak odpieluchować dziecko. Odpowiada na wiele pytań choć nie wszystkie. Trochę denerwujących powtórzeń, bo książka dedykowana na rynek amerykański. Trochę humoru i rad ogólnych. Polecam, nam udało sie w 2 tygodnie.

Książka obowiazkowa dla rodziców. Konkretny plan jak odpieluchować dziecko. Odpowiada na wiele pytań choć nie wszystkie. Trochę denerwujących powtórzeń, bo książka dedykowana na rynek amerykański. Trochę humoru i rad ogólnych. Polecam, nam udało sie w 2 tygodnie.

Polecam książkę nie tylko rodzicom, którzy już mają problem odpieluchowania, ale zanim w ogóle się do tego zabiorą, bo niektóre rzeczy z tej książki gdybym wiedziała wcześniej, to bym mogła zapobiec. Sporo praktycznych rad i temat omówiony dosyć obszernie.

Polecam książkę nie tylko rodzicom, którzy już mają problem odpieluchowania, ale zanim w ogóle się do tego zabiorą, bo niektóre rzeczy z tej książki gdybym wiedziała wcześniej, to bym mogła zapobiec. Sporo praktycznych rad i temat omówiony dosyć obszernie.

Trudno mi ocenić tę książkę, bo nie do końca sprawdziła się u mnie zaproponowana w książce metoda. Oczekiwałam jakiegoś konkretnego algorytmu, ale autorka prezentuje swoją metodę w sposób dość rozmyty, mało konkretny. Po lekturze odniosłam wrażenie, że to wszystko jest jakieś niejasne, niewyraźne. Sama książka wielokrotnie powtarza te same treści. Męczyła mnie też pewna maniera stylu pisania autorki. Czasami odnosiłam wrażenie, że w metodzie chodzi o trochę o tresurę dziecka, a nie faktyczne usamodzielnienie go w kwestiach toaletowych. Być może to jednak wina nie samej metody, a mojego podejścia do tych spraw. Znalazłam też informację, że niektóre ze stwierdzeń autorki nie zgadzają się z aktualną wiedzą naukową na temat rozwoju układu moczowego dzieci.
Chyba dla siebie muszę poszukać innej metody.

Trudno mi ocenić tę książkę, bo nie do końca sprawdziła się u mnie zaproponowana w książce metoda. Oczekiwałam jakiegoś konkretnego algorytmu, ale autorka prezentuje swoją metodę w sposób dość rozmyty, mało konkretny. Po lekturze odniosłam wrażenie, że to wszystko jest jakieś niejasne, niewyraźne. Sama książka wielokrotnie powtarza te same treści. Męczyła mnie też pewna...

dałbym nawet i 3 albo 4 ale rozdział o "dziecku z piekła rodem" jest wręcz szkodliwy społecznie. Unikajcie tej książki, a zamiast tego przeczytajcie np. Kompetentne dziecko J. Juula i przełóżcie tamte spostrzeżenia (fachowca a nie samozwańczego coniecomisięwydajeżewiemocochodzi) na temat wypróżniania.

Poza tym autorka sama sobie zaprzecza, powtarza to samo, treść dałoby się zamknąć w kilku stronach. Szybko czytam ale 50 stron przeczytałem w 30 minut o czymś to świadczy :/ dramat, ale niestety takie czasy dyletantów

dałbym nawet i 3 albo 4 ale rozdział o "dziecku z piekła rodem" jest wręcz szkodliwy społecznie. Unikajcie tej książki, a zamiast tego przeczytajcie np. Kompetentne dziecko J. Juula i przełóżcie tamte spostrzeżenia (fachowca a nie samozwańczego coniecomisięwydajeżewiemocochodzi) na temat wypróżniania.

Poza tym autorka sama sobie zaprzecza, powtarza to samo, treść dałoby...